Page 318 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

(J.17) .(1) O ¬ Z)

.(2) R’ → Z

(3) ¬ R’

(1) ve (2) numaralı öncüller gerekçelendirilmelidir. Her şeyden
önce, Z’nin yasak olarak addedilmesi gerektiği ve (R’) nün fiiliyatta Z
sonucunu doğurduğu gösterilmelidir. Birincisi, genel pratik argüman-
larla; ikincisi ise ampirik argümanlarla gerçekleştirilebilir. (J.17), esa-
sında savunulamazlık argümanının bilhassa katı bir şeklidir. Daha zayıf
kalıplar, Z’nin mutlak olarak değil, yalnızca belirli alternatifler arasın-
dan en kötüsü olarak yasaklanmasıdır. Burada önemli olan, (1)’in ge-
rekçelendirilme gerekliliğinin bu kalıbın hukuki söylemle ilişkisini kur-
masıdır.

Bu özet bu haliyle yeterlidir. En azından tartışılan üç argüman ka-
lıbının kullanımının, genel pratik söylemin kurallarının ve kalıplarının
kullanılmasının özel durumları olduğunu açıkça ortaya koymaktadır.
(J.15) geçerli bir mantıksal çıkarım şemasıdır. (J.16), evrenselleştirile-
bilirlik ilkesinin gereğidir. (J.17), fiili sonuçların dikkate alındığı bir
durumdur. Bu kalıplar genel pratik söylemin kurallarına ve kalıplarına
dayandığı sürece, kullanımları ussal olarak nitelendirilebilir. Yine de
kanonlarda olduğu gibi, bu tür kalıpları kullanmak bu kalıplar doyurul-
dukları sürece ussal olacaktır. Doyurulmuş olarak kullanılan önermele-
rin hukuki söylemde gerekçelendirilebileceği de açıktır. Dolayısıyla bu
kalıpların kullanımı için şu kural geçerlidir:
(J.18) Özel hukuki argüman kalıpları doyurulmalıdır.

2.7. Hukuki Söylemde Genel Pratik Argümanların Rolü
Genel pratik argümanların hukuki söylemdeki rollerine daha ön-
ceki bölümlerde değinilmişti. Dolayısıyla burada, şimdiye kadar söyle-
nenleri bir kez daha özetlemenin ötesinde başka bir şey yapılmayacak-
tır.

316