Page 200 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

anlaşmaya varamayacağını gösterir. Buna bir de önemli olan tüm bilgi-
lerin işlenmesinin imkânsız olduğu 576 tespiti eklenirse, pek çok durum
için tek bir doğru çözümün kesin bir şekilde belirlenmesinin imkânsız
olacağı açıktır. Bu, Perelman’a göre vazgeçmek için bir neden değildir.
Perelman, evrensel dinleyiciler huzurundaki bir argümantasyon için bu
bulgudan bazı önemli ek gereklilikler çıkartır.

577
7.5. Eleştiriye açık olma postulatı ve hoşgörü talebi, her bir so-
nucun geçici olmasından ileri gelir. Eleştiriye açık olma postulatı, Ha-
bermasçı terminolojiyi kullanırsak, söylemleri başlatmaya ve sürdür-
meye istekli olmayı, hoşgörü talebi ise eylemleri ifade eder. Başkala-

rına karşı davranışları düzenleyen bu kuralların yanında konuşmacıdan,
başaramayacak olsa bile, evrensellik için çaba göstermesi istenir. “Ev-
rensellik için gösterilen ve kesin olarak gerçekleşmesi asla garanti ol-
578
mayan bu çaba, rasyonel argümantasyonu karakterize eder.” Bu, “ev-
rensel topluluk idealinin gerçekleştirilmesini (la réalisation de l’idéal
de communion universelle)” 579 amaçlar. Evrensel topluluğun Haber-
mas’ın ideal konuşma durumu ile olan akrabalığı aşikardır.

7.6. Şu ana kadar anlatılan rasyonel argümantasyon kriterleri tek
başlarına çok etkili değildirler. Aslında, Perelman’ın atalet ilkesi (iner-
tie) ile ilişkilendirildiklerinde ağırlıkları artar. Atalet ilkesi, bir görüşün

bir kez kabul edildikten sonra yeterli sebep olmaksızın terk edilemeye-
ceğini güvence eder. 580 Bu sebeple bir argümantasyon kuralı niteliğine
sahiptir: Mevcut bir uygulamaya atıf yapmak hiçbir meşrulaştırmayı

576 Perelman, “Neuen Rhetorik” (1958) adlı eserinde Luhmann tarafından vurgula-
nan bu güçlüğe hali hazırda değinmiştir. Bkz. Ch. Perelman / L. Olbrechts-
Tyteca, a.g.e., S. 160.
577 Ch. Perelman, Fünf Vorlesungen über die Gerechtigkeit, S. 160 vd.
578 Ch. Perelman, Fünf Vorlesungen über die Gerechtigkeit, S. 160.
579 Ch. Perelman, La règle de justice, S. 238.
580 Ch. Perelman / L. Olbrechts-Tyteca, S. 142; Ch. Perelman, Betrachtungen über
die praktische Vernunft, S. 219.

198