Page 100 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa
P. 100
HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ
olarak oynandığını göstermiştir. Bu nedenle, PU ve PP bu anlamda ge-
rekçelendirilmiş sayılabilir.
Bu fikir, Hare’in “Ahlakın Dili (The Language of Morals)”de ortaya
koyduğu ve “Özgürlük ve Neden (Freedom and Reason)”de de ara ara
atıfta bulunduğu kararların tam meşruluğu doktrinini anımsatmakta-
201
dır. “Bir kararın tam meşruluğu, uyulan ilkelerin eksiksiz bir açıkla-
masıyla birlikte, onun etkilerinin eksiksiz bir açıklamasından ve bu ilke-
lere uymanın etkilerinden ibarettir – çünkü elbette ilkelere de içerik ka-
zandıran etkilerdir (onlara uyan, aslında onu içerir). Bu yüzden, bir kararı
tamamen meşrulaştırmakta zorlandığımız anda, onun bir parçası olduğu
202
yaşam tarzının tam bir spesifikasyonunu vermemiz gerekir.” Fakat, bir
yaşam tarzı artık tekrar meşrulaştırılamaz. Kişi, yalnızca bir yaşam tar-
zına karar kılabilir ve ona göre yaşamaya çalışabilir. Bu düşüncenin Witt-
genstein’ın yaşam tarzı teorisiyle ilişkisi aşikardır. Aynı zamanda bu, bir
nasyonal sosyalistin idealleri ile bir liberalin idealleri arasındaki gibi iki
farklı ideal arasındaki nihai karar verilemezlik tezinin de temelini oluş-
203
turur.
3.2.3. Hare’nin Ahlaki Argümantasyon Teorisinin Eleştirisi
Üzerine
Hare’nin ahlaki argümantasyon teorisine yapılan en önemli iki itiraz,
daha önce dile getirildi. Hare’in yöntemini gerekçelendirmek için, ahlak
dilinin mantığına dayanan ilkelerin, PU’nun ve PP’nin yanında, eşit hak-
lara sahip olma ilkesi gibi normatif bir ilkenin gerekli olduğu görünmek-
tedir. Aşağıda da gösterileceği gibi, bu son türdeki bir ilke oluşturulabi-
leceğinden bu eksiklik fazlasıyla büyük değildir. Daha önemli olan, bu
yöntemin etkinliğine yönelik itirazlardır. İlgili kişinin neyi istediğine
odaklanılırsa kabul edilemez sonuçlar elde edilebilir, doğru olduğu düşü-
nülen şeyden yola çıkıldığında ise ek normatif öncüller varsayılacaktır.
201 Bkz. R. M. Hare, a.g.e., S. 37.
202 Bkz. R. M. Hare, The Language of Morals, S. 69 (italikler bana ait).
203 Bkz. R. M. Hare, Freedom and Reason, S. 163.
98
