Page 106 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

3.3.3. Toulmin’in Genel Argümantasyon Teorisi

Yukarıda belirtildiği gibi Toulmin, olgusal ifadelerden (G) norma-
tif ifadelere (N) geçiş için özel ahlaki çıkarım kuralları olduğunu savun-
maktadır. Bu kuralların varlığı, geçerli ahlaki argümanlar ile geçersiz
ahlaki argümanları birbirlerinden ayırmayı mümkün kılabilir. Toulmin,
bunu bir adım daha öteye götürür. Ona göre ahlaki bir ifade, iyi neden-
ler gösterilebildiği takdirde doğrudur. 229 Dolayısıyla, yalnızca geçerli
ahlaki argümanlar ile geçersiz ahlaki argümanları ayırt etmek değil,
aynı zamanda normatif ifadelerin doğrulanabilir olması da bu türden
230
kuralların varlığına bağlıdır. Bu şekilde Toulmin, yukarıda açıklan-
mış olan Stevenson’ın argümanı tersine çevirir: Geçerli olan ile geçerli
olmayan argümanları ayırt etmek, normatif ifadelerin doğrulanabilir ol-
duklarını varsaymaz, daha ziyade bu ifadelerin doğrulanabilir olmaları
bu ayrımın olabilirliğini şart koşar.

“Etikte Nedenin Yeri (The Place of Reason in Ethics)”nde değer-
231
lendirici çıkarım kurallarının açık bir anlatımı bulunmaz. Sadece, her
iki argüman biçiminin ve böylesi kurallara dayanan tekil argümanların
tasviri bulunur. 232 Bu kuralların açık bir anlatımına ve mantıksal karak-
terlerinin daha ayrıntılı bir betimlemesine ulaşmak için Toulmin’in
“Argüman Kullanımları (The Uses of Argument)” 233 na başvurmak fay-
dalı olur.

Rawls, Two Concepts of Rules, in: Philosophical Review 64 (1955), S. 3 vd.
Teorinin eleştirisi için bkz. J. J. C. Smart, Extreme and Restricted Utilitarianism,
in: Philosophical Quarterly 6 (1956), S. 344 vd.; R. M. Hare, Freedom and Rea-
son, S. 130 vd.
229 St. E. Toulmin, a.g.e., S. 53, S. 72 vd.
230 Toulmin’in ahlaki argümantasyon teorisini normatif ifadelerin doğrulanabilirli-
ğine dair bir teoriyle ilişkilendirmesi hakkında bkz. G. C. Kerner, The Revolu-
tion in Ethical Theory, S. 107 vd.
231 Bkz. burada K. Nielsen, Good Reasons in Ethics: An Examination of the Toul-
min-Hare Controversy, in: Theoria 24 (1958), S. 18, not. 20.
232 Bu konuda bkz. St. E. Toulmin, a.g.e., S. 132, S. 150, S. 224.
233 St. E. Toulmin, The Uses of Argument, Cambridge 1958.

104