Page 172 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

nusuna açıklık getirilmeye çalışılmamıştır. Bu çalışmanın amaçları bakı-
mından da böyle bir araştırma gerekli değildir. Analitik felsefenin mev-
cut sonuçları, anlama sorunlarının analitik felsefenin araçlarıyla çözüle-
453
bileceğini göstermektedir. Bu araçlarla ussal ortaklığın ilk aşamadaki
talepleri yerine getirilebilir. Buna ek olarak, yapısal felsefe de aynı şeyi
veya daha fazlasını yapabilecek bir dizi enstrüman sunarsa, bu elbette
iyidir.

Anlama sorunlarını açıklığa kavuşturmak için yürütülen tartışmalar
kendine has bir söylem türü olarak anlaşılabilir. Bu söylem türü burada
“analitik dile özgü” söylem olarak adlandırılabilir. Söz konusu olanlar
mesela; çok anlamlılıklar, muğlaklıklar, anlamın duygusal bileşenleri ve
anlamsızlıklardır. Bu söylem türünün hedefi, açık ve anlamlı bir konuş-
mayı sağlamaktır. Bunu güvence altına almak için her konuşmacının her-
hangi bir zamanda böyle bir söyleme geçebilmesinin mümkün olması ge-
rekir. Bu sayede bir başka söylem kuralı daha bulunmuş olur:

şeye yönlendiremeyeceğine dair birtakım kanıtlar mevcuttur. Öte yandan,
“amaçlı eylem”, “bilinçsizce (nesnel olarak amaca uygun) bir şeyi sonuçlandır-
mak” olarak (arıların bal araması gibi) anlaşılırsa, bu durum dil öğrenimi için
uygun olmayacaktır. Bu itiraz, Schwemmer gibi ortak amaçlara değil de sadece
amaçlara odaklanıldığında daha da güçlü hale gelmektedir.
Schwemmer’in, bir dile giriş durumundaki “işaretler” aracılığıyla “sabit-
lenmesi” mümkün olan, “dil öncesi gereksinimlerle belirlenmiş bir dünya dü-
zeni” olduğu görüşüne karşı da çok benzer bir itirazda bulunulabilir (O.
Schwemmer, Appell und Argumentation. Aufgaben und Grenzen einer prak-
tischen Philosophie, S. 171). Karıncalar için de “gereksinimlerle belirlenmiş
bir dünya düzenine” sahip oldukları söylenebilir. Bununla birlikte bu düzen, an-
cak konuşma başlatma durumundaki katılımcılar bunu en azından ilkel olarak,
yani dilsel olarak anlamlı bir şekilde kavramışlarsa, “anlamanın doğal temeli”
olarak hizmet edebilir. Bu nedenle Erlangen yaklaşımı, – dilin tamamen yapısalcı
bir şekilde inşa edilebilir olduğu tezi söz konusu olduğunda – oldukça sorunlu
görünmektedir. Bu yüzden, Schwemmer’in haklı olarak işaret ettiği gibi, güve-
nilirliğini eylemsel bağlamından elde edilen konuşma dilinin, kavrayışı güvence
altına almanın esası olarak kalması gerektiğini destekleyen bazı kanıtlar vardır.
453 İncelenmiş olan literatürden sadece şu kanıtlar sunulabilir: J. L. Austin, “Philo-
sophical Papers”, 2. Aufl. Londra / Oxford / New York 1970 (sıradan dil felsefesi
üzerine) ve R. Carnap, “Meaning and Necessity”, 2. Aufl. Chicago / Londra 1956
(ideal dilin felsefesi üzerine).

170