Page 89 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa
P. 89

BAŞLICA PRATİK SÖYLEM TEORİLERİ

                            Hare, tüm bu kuralları ahlaki ilkeler olarak adlandırır. 162  Ahlaki il-
                        kelerde genellik derecesinden ziyade önemli olan evrensel olmalarıdır,
                                                                         163
                        yani özel isimler gibi tekil ifadeler içermemeleridir.  Böyle bir kuralı
                        hemen formüle etmek çoğu zaman mümkün değildir. Bu durumlarda
                        yine de a gibi olan tüm durumlarda a gibi bir eylemde bulunulması ge-
                        rektiğini söylemek en azından mümkündür.   164  Bu, zaten bir kuraldır.
                        Böyle bir kural “asgari kural” olarak adlandırılabilir.

                            Birkaç yaygın mantıksal işaretin kullanılması Hare’in tezini daha
                        anlaşılır kılabilir. “İyi”nin kullanımına dayanak olan kurallar için şu
                                            165
                        formül ileri sürebilir:
                            (x) (F1x  F2x  . . .  Fnx  iyi x)

                            PU’nun talebi, değer yargılarının doğru olabilmeleri için mantıksal
                        olarak betimleyici ifadelerle birlikte böylesi kurallardan çıkartılmaları
                        gerektiği şeklinde formüle edilebilir. Bu nedenle doğru değer yargıları
                        şu çıkarıma dayanır: 166

                            .(1) (x) (F1x  F2x  . . .    Fnx  iyi x)
                            .(2) F1a  F2a  . . .        Fna


                        162   Bkz. R. M. Hare, Freedom and Reason, S. 30 vd.
                        163   Bkz. R. M. Hare, Principles, S. 4.
                        164   Bkz. R. M. Hare, Universalisability, in: Proceedings of the Aristotelian Society
                            55 (1954 / 55), S. 306 vd. “a gibi” gibi bir ifade her zaman ayrı bir sabit bileşen
                            olmaksızın dönüştürülebilir. Bunun için hiçbir ifade hazırda yoksa, yeni bir tane
                            oluşturmak mümkündür (bkz. R. M. Hare, Freedom and Reason, S. 11).
                        165  “F 1”–“F n” herhangi bir betimleyici yüklemi temsil eder. “(x)” tümel niceleyici
                            (bütün x’ler için geçerlidir, […]), “x” tekil değişken, “” tümel evetleme (ve),
                            “” koşul kipidir (ise). Yaygın olarak kullanılan “içerme” ifadesi yerine “koşul”
                            ifadesinin kullanılmasının nedenleri hakkında bkz. W. V. O. Quine, Grundzüge
                            der Logik, Frankfurt a. M. 1969, S. 38 vd., S. 62 vd. Ayrıca, G. Patzig, Sprache
                            und Logik, in: G. Patzig, Sprache und Logik, Göttingen 1970, S. 20 vd. Böyle
                            bir kurala, “Tüm x’ler için; eğer x bir çilek ise ve büyük ve sulu ve kırmızıysa, o
                            zaman x iyidir” örnek olarak verilebilir.
                        166   Bkz. R. M. Hare, The Language of Morals, S. 145 vd.: “İnsanın karakteristik
                            özelliklerine ilişkin bir ifade (küçük veya olgusal önerme), insanları ahlaki olarak
                            yargılamak için bir standardın (büyük önerme) özel hale getirilmesiyle birlikte,
                            o insan hakkındaki ahlaki bir yargıya neden olur.”

                                                                                         87
   84   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94