Page 154 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa
P. 154

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

                        veya yükümlülük yargısında 405  bulunan her kişi, bir doğruluk iddiasında
                        bulunur. İddiasının ussal bir şekilde gerekçelendirilebilir olduğunu ileri
                        sürer.

                            Bu tez, pratik söylemlerde pratik kararların gerekçelendirilebilir ol-
                        duklarının varsayılmasıyla devam eder. Zira bu, bir değer veya yüküm-
                        lülük yargısının her ifade edilişinde gerekçelendirilebilirlik iddiasında da
                        bulunulduğu anlamına gelmek zorunda değildir.  İfadelerinin doğrulu-
                        ğuyla ilgili tartışmalara giren bir kişinin, bir doğruluk iddiasında bulun-
                        duğu, ancak böyle bir iddia olmaksızın ahlaki görüşlerini mükemmel bir
                        şekilde ifade edilebildiği düşünülebilir. Bu yüzden, ussal konuşmanın te-
                        mel normları, yalnızca pratik argümantasyon dil oyununa katılmaya ka-
                        rar veren için bir anlam ifade edecektir. Habermas’ın evrensel pragmatik
                        gerekçelendirmesi geçersiz olacaktır. Bunu temellendirmek için, birçok
                        insanın bir şeyi gerekçelendirmeye hazır olmadan da o şeyi iddia edebil-
                        diği belirtilebilir. Çoğu zaman gerekçelendirmek durumda değillerdir.

                            Oysa bu itirazın çok da geçerli olduğu söylenemez. Bir kişinin bir
                        iddiada bulunamaması veya bulunmak istememesi, bu iddianın varlığı
                        hakkında bir şey söylemez. Söz edimlerine bağlı olan iddialar konuşma-
                        cıların isteklerine değil, söz edimlerinin altında yatan kurallara bağlıdır.
                        Bir kimsenin normatif bir ifade ileri sürdüğünü ve “neden?” sorusuna ya
                        neden belirtmeden cevap vermeyi reddettiğini ya da iddiası için hiçbir
                        nedenin bulunmadığını söyleyerek cevap verdiğini varsayalım. Bu du-
                        rumda, “Ama bunu gerekçelendirmek zorundasın” veya “A’nın B’ye
                        yardım etmekle yükümlü olması için bir neden yoksa, bunu iddia etme-
                        men gerekir” gibi önermelerle karşılık verilebilir. Bu önermelerde geçen
                        “zorundasın” veya “gerekir” gibi deontolojik terimler, konuşmacının ge-
                        rekçelendirme talep eden bir kurala atıfta bulunduğunun göstergeleri-
                           406
                        dir.  Kural olarak, muhatap bu ifadeleri ihtar olarak kabul edecek ve

                        405   Bu kavramlar için bkz. yukarıda S. 78 vd.
                        406   Bkz. H. L. A. Hart, The Concept of Law, S. 56. “[Bir kuralın varlığı için] Gerekli
                            olan şey, ortak bir standart olarak belirli davranış kalıplarına yönelik eleştirel ve
                            açıklayıcı bir  tutumun olması ve  bunun eleştiride (özeleştiri  de dahil olmak


                        152
   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158   159