Page 158 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa
P. 158

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

                            İkinci kural tartışma serbestisini düzenler ve üç alt gereklilikten olu-
                        şur:

                            (2)   (a)   Her kişi her iddiayı sorunsallaştırabilir.

                                  (b)  Her kişi her iddiayı tartışmaya açabilir.

                                (c)   Her kişi tutumlarını, isteklerini ve gereksinimlerini ifade
                                      edebilir.

                            (c), özellikle pratik söylemlerde önemlidir. Açıklık talebini dile ge-
                        tirir. Son olarak, üçüncü kuralın söylemleri baskılardan koruma görevi
                        vardır. Şöyle ki:
                            (3) Hiçbir konuşmacının (1)’de ve (2)’de belirtilen haklarını kul-
                                  lanması, söylemin içinde veya dışında hâkim olan zorlama-
                                  larla engellenemez.

                            (3)’ün bir söylem kuralı olup olmadığından şüphe duyulabilir. (3),
                        (1)’in ve (2)’nin yerine getirilmesinin koşulu olarak da görülebilir. Onun
                        özel bir statüsü olduğuna işaret etmek bu çalışma için yeterli olacaktır.

                            (1) – (3), söylemin ussallığı için en önemli koşulları tanımlamakta-
                        dır. Bu nedenle onlar “us kuralları” olarak adlandırılmalıdırlar.
                            Bu kuralları koymanın pek bir şey kazandırmayacağı düşünülebilir.
                        Bu kuralların tam olarak yerine getirilemeyeceği yukarıda zaten belirtil-
                        mişti. Bu yine de onların anlamsız olduklarını haklı çıkaracak bir itiraz
                                         411
                        olarak görülemez.  Bu kuralar, (1) yaklaşık olarak yerine getirilebilen
                        bir ideali, (2) söylem taraflarının haklarına ve olanaklarına getirilen





                        411   Az önce bahsedilenlere benzeyen kuralların gerçekte yerine getirilemeyeceğine
                            dair itiraz ve Kant’ın bu tür kuralların işlevi hakkındaki doğru değerlendirmeleri
                            için bkz. I. Kant, Kritik der reinen Vernunft, A 316 vd., B 373 vd.: “Çünkü bir
                            filozof için hiçbir şey, fikirlere göre doğru zamanı ayarlarken asla var olmayacak
                            olan, sözde çelişkili deneyimlere yapılan bayağı çağrıdan daha zararlı ve onursuz
                            olamaz.” Ayrıca “İkincisi hiçbir zaman gerçekleşemeyecek olsa da insanın ka-
                            nuni anayasasını mümkün olan en  yüksek  kusursuzluğa yaklaştırmak için  bu
                            maksimleri bir arketip olarak ortaya koyan fikir yine de oldukça doğrudur”.


                        156
   153   154   155   156   157   158   159   160   161   162   163