Page 164 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa
P. 164

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

                            Bir yanlışlama ilkesi ekleyerek söylem teorisinin tamamlanması dü-
                        şünebilir. Ama, bu gerekli değildir. Us kuralları, her normu her an tekrar
                        sorunsallaştırma ve gerekirse temelsiz olduğunu kanıtlama olanağını za-
                                                                    424
                        ten sunmaktadır. Bu kurallar aslında bir ödevi  değil, sadece aksinin
                        ispatını arama hakkını düzenlerler.


                            7.6. Söylem ve Görüş Ayrılığı

                            Bu da Habermasçı teorinin uygulanabilirliğine yönelik bir başka iti-
                        razı ele almayı mümkün kılmaktadır. Her ne kadar tüm katılımcılar doğru
                        bir sonuç için çaba gösterseler de fiilen gerçekleşen pek çok tartışmada
                        bir uzlaşıya varılamadığına sıklıkla dikkat çekilir. Bu, mahkeme heyetle-
                        rindeki gibi, kararların belirli bir sürede alınmasının gerektiği durumlarda
                        özellikle geçerlidir.

                            Ancak bu gibi durumlarda bile uzlaşım teorisi çok işe yarar. Bu teori,
                        bu tür tartışmaların da dahil olduğunu açıkça belirtir. Bu tartışmalarda da
                        doğru veya adil bir sonuç arayışı söz konusudur. Uzlaşım teorisi, bu tür
                        tartışmaların ussal söylemin temel normları tarafından da belirlendiğini
                        net bir şekilde ortaya koyar. Dolayısıyla rasyonel argümantasyon kural-
                        ları, bu tür tartışmaların da eleştirel araçlarıdır. Habermas tarafından sa-
                        dece kabaca anlatılan argüman kalıpları ise burada öne sürülen kavram-
                        ları analiz etmeye yardımcı olur. Uzlaşım sağlama kuralları ve hoşgörü
                        ilkeleri gibi bir fikir birliğine varılamaması durumuna özgü kuralların,




                            pratik felsefeye uygulanması hususunda bkz. H. Albert, Traktat über kritische
                            Vernunft, Tübingen 1968, S. 73 vd. Habermas’ın kendisi de aldatmaya dayalı yan-
                            lış uzlaşma olasılığıyla (ideal konuşma durumunun koşullarının yerine getirilme-
                            siyle)  ilgili olarak yanılabilirlik düşüncesini ortaya atmayı gerekli görür. “[…]
                            sözde bir söylemin aslında çarpıtıcı kısıtlamalar altında ilerleyip ilerlemediğini ge-
                            riye dönük olarak her zaman belirlemeyebileceğimizi ifade eden yanılabilirliğe
                            özgü maksim, söylem teorisinden çıkar” (J. Habermas’ın 17 Aralık 1974 tarihli
                            yazara mektubu).
                        424   Bu konuda bkz. H. Albert, a.g.e., S. 43: “Önceki kanaatleri başarısızlık riskiyle
                            karşı karşıya bırakmak için her zaman ilgili çelişkileri arayın ki kendinizi koruma
                            imkânınız olsun.”


                        162
   159   160   161   162   163   164   165   166   167   168   169