Page 224 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

mümkün olduğu sorusunun yanıtlanmasında ampirik bilgilerden yarar-
lanılır. Bu kurallar nihayetinde hakikat veya doğruluk iddiasının açık-
lanmasını sağlar. Doğruluk iddiasının özel bir görünümü, adalet iddia-
sıdır. Adalet kavramın açıklanması da dolayısıyla bu kurallar aracılı-
ğıyla mümkün hale gelir. (2) ve (2.1) – (2.3), söylemlerin ussal olmaları
için en önemli koşulları tanımlarlar. Bu nedenle onlara “ussal kurallar”
denmelidir.

4.3. Argümantasyon Yüküne İlişkin Kurallar

(2.2.a), her kişinin her bir iddiasını sorunsallaştırmasına olanak sağ-
lar. Mekanik bir şekilde “Neden?” diye soran bir çocuk gibi, her konuş-
macıyı köşeye sıkıştırabilir. Tartışmadaki diğer katılımcıların söylediği
her şeyin sorgulanabilir olduğuna dair genel bir açıklama yapmak da
mümkündür. Her ikisi de konuşmacı için çok kolaydır. Kişi, neden be-
lirtmek zorunda kalmadan soru sorabilir ya da kuşkularını dile getirebi-
lir. Şu ana kadar geliştirilen kurallar, soruların veya kuşkuların ifade
edilme yükünü değil, iddiaların gerekçelendirilmesinin yükünü düzen-
ler.

Bu, söylemler için önemli olan argümantasyon veya gerekçelen-
dirme yükünün büyüklüğü ve dağıtımı konusunu gündeme getirmekte-
50
dir. Şimdiye kadarki incelemelerde bu konu çeşitli bağlamlarda ortaya
çıkmıştır. Singer’a göre genellenebilirlik ilkesi, bir kişiye diğerlerinden
farklı davranmak isteyen bir kişinin bunu yapmak için bir neden gös-
51
termesini gerektirir. Örneğin, Lorenzen’ın diyalojik mantığında tüm
x’lerin F özelliğine sahip olduğunu ((x) Fx) iddia eden bir kişi, her a
52
için a’nın bir F olduğunu (Fa) göstermekle yükümlüdür. Son olarak

50 Bu ifadeler bu çalışmada eşanlamlı olarak kullanılacaktır. Burada gerekli olma-
yan bir ayrım için bkz. A. Podlech, Gehalt und Funktion des allgemeinen verfas-
sungsrechtlichen Gleichheitssatzes, Berlin 1971, S. 87 vd.
51 M. G. Singer, Generalization in Ethics, S. 31. Bkz. yukarıda S. 85 vd.
52 P. Lorenzen / O. Schwemmer, Konstruktive Logik, Ethik und Wissenschaftsthe-
orie, S. 46. Bkz. yukarıda S. 164 vd.

222