Page 274 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa
P. 274

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

                            Burada sadece (1)’in gerekçelendirilmesi ilgi uyandırmaktadır. (1),
                        genellikle uygulanacak norma göre gerekçelendirilir. R’nin geçerliliği
                        nedeniyle Z durumunun yaratılmasının gerekli olduğu iddia edilir. Z,
                        sıklıkla tek bir norma değil, bir grup norma referansla gerekçelendirilir.
                        Oysa bu durumların hiçbirinde Z, gerekçelendirmede atıfta bulunulmuş
                        olan normlardan mantıksal olarak ortaya çıkmaz. Bu nedenle başka ar-
                        gümanlara ihtiyaç duyulur. Ancak bu, bir normun doğrudan Z’nin takip
                        edilmesini öngörmesi halinde farklıdır.

                            Genellikle, bir norm veya normlar grubu için sadece bir amaç değil
                        ya birbirini dışlayan ya da sadece karşılıklı kısıtlamalarla gerçekleştiri-
                                                       79
                        lebilen birkaç amaç dile getirilir.  Bu takdirde, belirli bir amaçlar kü-
                        mesinin ([Z1, Z2, . . . , Zn] K) belirtilmesi zorunludur. Bu, tercih kural-
                        larının uygulanmasını şart koşar.

                            Teleolojik argümantasyonun en zor soruları, Z’nin veya (Z1, Z2, . .
                        . , Zn) K’in – aşağıda yine sadece Z’den bahsedilecektir – yalnızca am-
                        pirik ifadelerle tanımlanamadığında ortaya çıkar. Bu, Z’nin belirli
                        normların geçerli olduğu bir durum olarak tanımlanması halinde söz
                                  80
                        konusudur.
                            Böyle bir sınır durum, gerekçelendirilecek olan normunun (R’) ge-
                        çerli olduğu durumda Z’nin tam olarak belirlenebilmesi halinde gerçek-
                        leşir. Bu durumda Z’ye yapılan atıf, sadece (R’)’nin geçerliliğinin ne
                        anlama geldiğini açıklığa kavuşturur.













                        79    Bir normun sürekli olarak tek bir amaca özgülenemeyeceği konusunda bkz. J.
                            Esser,  Vorverständnis und  Methodenwahl in der Rechtsfindung, S. 102;
                            K. Engisch, Einführung in das juristische Denken, S. 80.
                        80  Bkz. yukarıda S. 226 vd.


                        272
   269   270   271   272   273   274   275   276   277   278   279