Page 49 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa
P. 49

34        2. Hukukun Eşbiçimli Bir Kuramı: Karşılaştırılan İki Olgu-dizilimi Arasındaki Yapısal …

                         kullanılabilecekleri  söylenebilir.  Bununla  birlikte,  burada,  hukuki  olgu  dizilimlerine
                         böyle bir gönderme memnuniyetle karşılanır, çünkü söz konusu gönderme, Stenius ve
                         Wittgenstein’ın felsefesinden Kaarle Makkonen’in hukuk felsefesine bir bağlantı sağ-
                         lamaktadır:  her  ikisi  de  eşbiçimlilik  kavramını  paylaşmaktadır.  Dilsel  bir  anlatım  ile
                         dünyadaki bazı eklemleme alanları arasındaki eşbiçimli bir ilişki, içsel kategorik yapı
                         içerisinde ve dilin ve realitenin dışsal biçimlendirme yapısı içerisinde, sırasıyla bir teka-
                         büliyet veya eşbiçimlilik ilişkisinin bulunmasını gerektirir.
                            Gerçi Wittgenstein, temel ontolojiyi oluşturan “şeylerin” ya da nesnelerin doğru ka-
                         rakteri hakkında Tractatus Logico-Philosophicus’ta neredeyse hiçbir şey söylememiş ve
                                                                               27
                         bu da realitedeki olası olgu bağlamları ve dünyadaki belirli olgular  yelpazesine neden
                         olmuş  olsa  da  mevcut  hukuki  bağlamda  bu  tür  varlıklar,  hukuk  normlarında  gerekli
                         bireysel hukuki olgu-durumlarına eşit olarak kabul edilebilir.
                            Bir eklemleme alanının konusu, örneğin beş üyeli bir ailenin üyelerini, her bir aile üye-
                         sinin  zekâ  açısından  niteliklerini  ve  ebeveyn-çocuk  ilişkilerini;  ya  da  bir  askerî  birliğin
                         askerlerini, cesaret bakımından her askerîn kişisel niteliklerini ve söz konusu askerî birlik
                         içerisinde bir üst rütbeli subayın daha düşük rütbeli askerlere askerî emir verme yetkisi ve
                         düşük rütbeli askerlerin, yüksek rütbeli askerler tarafından verilen emirlere uyma yükümü-
                         ne karşılık gelen görevleri anlamında askerî otorite ve komuta ilişkilerini içerebilir. Böylece
                         Stenius, her biri beş nesne ve iki yüklemlerden oluşan, bir nitelik ve ikili bir ilişkiden olu-
                         şan iki eklemleme alanından veya olgu-durumundan yararlanmaktadır. Yukarıda belirtilen
                         ölçütler altında iki olgu-kompleksi arasında eşbiçimli bir ilişki hüküm sürmektedir. 28
                                          Olgu-Durumu A                Olgu-Durumu B
                                         (Eklemleme Alanı A)         (Eklemleme Alanı B)









                                              Şekil A:                  Şekil B:
                                   Nesneler:   a 1: Alan                a 2: Adams
                                              b 1: Brian                b 2: Barratt
                                              c 1: Christopher          c 2: Colman
                                              d 1: David                d 2: Denison
                                              e 1: Eric                 e 2: Ellis
                                   Nitelikler:   zekâ (b 1 ve e 1)      cesaret (b 2 ve e 2)
                                              ( = parantezler)          ( = köşeli parantezler)
                                   İkili ilişkiler:   baba-oğul ilişkisi   askerî yetki ilişkisi
                                              ( = ok)                   ( = kesik çizgili ok)
                         Şekil 2.2 Bir ailenin ve bir askerî birliğin, iki eklemleme alanı olarak nesneleri ve yüklemleri
                            Eklemleme  alanı  A’nın nesneleri,  a 1-e 1  ailesinin üyelerini  içerir.  İncelenen  nitelik,
                         köşeli  parantez  içine  alınmış  bir  harfle  tasvir  edildiği  üzere,  bir  kişinin  (olağanüstü)

                         27   Coffa, The Semantic Tradition from Kant to Carnap, s. 150.
                         28   Stenius, Wittgenstein’s Tractatus, s 70-71, 91-96.
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54