Page 186 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

gelimi, bir tedbirin toplumsal gerilimleri azalttığına dair bir argümanı sa-
508
dece toplumsal barış isteyenleri ikna eder, çatışma isteyenleri değil.
Yani, argümantasyonda şu kural geçerlidir: “Konuşmacı, mahiyeti ne
509
olursa olsun, konuşmasını oditoryuma uyarlamalıdır.” Dolayısıyla ar-
gümantasyon, bir oditoryum işlevidir (l’argumentation est fonction de
510
l’auditoire).

3. Açıklama ve Argümantasyon

Oditoryumun rolü, argümantasyon açıklamasından ayırır. Perel-
man “açıklama (Demonstration)” ile mantıksal tümevarımdan bahset-
mektedir. Mantıksal bir hesaplamada bir formülden sonuç çıkarmanın
kanıtı belirlenmiş çıkarım kurallarına göre aksiyomlar türetmektir.
Böyle bir kanıt, herhangi bir oditoryumun onayından bağımsız olarak
doğrudur veya değildir.

Mantıkçı, aksiyomlarını seçmekte özgürdür. Çelişmezlik postulatı
gibi yalnızca şekli kriterlerle bağlıdır. Bunun için de mantıkçının kanıtı
yalnızca sistem içinde geçerlidir. Öte yandan, Perelman’ın dediği gibi,
bir argüman ileri süren kişi gerek kendi öncüllerinde gerekse her kanıt-
lama adımında onayı garanti etmelidir. “Argümantasyonun ilerleyebil-
511
mesi için muhatapların açık katılımı her adımda vazgeçilmezdir.” Bir
argümanın öncüllerinin dinleyicilerin onayını alması gerektiğini söyle-
meye bile gerek yoktur. Daha ilginç olanı, gerekçelendirilecek ifadenin
kural olarak (çoğu zaman) 512 gerekçede kullanılan ifadelerden mantık-

508 Ch. Perelman / L. Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 26.
509 Ch. Perelman / L. Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 33, ayrıca bkz. S. 612.
510 Ch. Perelman / L. Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 58, benzer şekilde S. 7, S. 24;
ayrıca bkz. Ch. Perelman, Rhetoric and Philosophy.
511 Ch. Perelman, The Dialectical Method and the Part Played by the Interlocutor in
Dialogue, in: Ch. Perelman, The Idea of Justice and the Problem of Argument,
London / New York 1963, S. 167; ayrıca bkz. Ch. Perelman / L. Olbrechts-
Tyteca, a.g.e., S. 87.
512 Ch. Perelman, The Dialectical Method and the Part Played by the Interlocutor in
Dialogue, S. 166.

184