Page 194 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa
P. 194

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

                            6.1. Perelman, “argümantasyon öncülleri”nden argümanların çıkış
                                                                     543
                        noktalarını belirleyen uzlaşma nesnelerini anlar.  O, öncülleri biri ger-
                        çek (réel) olanla ilgili olan öncüller, diğeri tercih edilebilir olan
                        (préférable) öncüller olacak şekilde iki sınıfa ayırır. 544  Gerçek olanla
                                                                      545
                        ilgili öncülleri de bir yanda olgular ve hakikatler , diğer yanda ise var-
                        sayımlar (présomptions) 546  olarak şekilde ayırır. Tercih edilenin ala-
                                          547
                        nında ise değerler,  hiyerarşiler (hiérarchies) 548  ve yerler (lieux) 549
                        arasında ayrım yapar. Perelman, “hiyerarşiler” ile tercih ilişkilerini işa-
                        ret eder. “Yerler” ile de antik topos kavramından yola çıkarak değerle-
                        rin ve hiyerarşilerin gerekçelendirilmesine hizmet edebilecek genel ni-
                                                    550
                        telikteki önermeleri kasteder.
                            Perelman, “Yeni Retorik (Neuen Rhetorik)”te sadece gerçekle ilgili
                        olan öncüllerin evrensel oditoryum nezdinde geçerlilik iddia ettiğini,
                        değerlerin, hiyerarşilerin ve toposların ise sadece belirli oditoryumların
                        onayını alabileceğini düşünür. 551  Bu, yalnızca iyi ve güzel gibi çok so-
                        yut değerlerde, genellik derecelerinin yüksek olmalarından dolayı fark-
                            552
                        lıdır.  Fakat daha sonraki çalışmalarında Perelman, pratik soruların,
                        yani neyin tercih edilebilir olduğuna ilişkin soruların da evrensel odi-
                                                                      553
                        toryum huzurunda tartışılabileceğini kabul eder.






                        543  Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 87 vd.
                        544  Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 88.
                        545   Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 89 vd. Burada “olgu” ifadesi be-
                            lirli tekil nesneleri, “hakikatler” ifadesi ise karmaşık nesneleri (örneğin, teorileri)
                            belirtir.
                        546  Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 93 vd.
                        547  Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 99 vd.
                        548  Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 107 vd.
                        549  Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 112 vd.
                        550  Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 113.
                        551  Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 88, S. 99.
                        552   Ch.  Perelman / L.  Olbrechts-Tyteca, a.g.e., S. 102, ayrıca bkz. Ch.  Perelman /
                            L. Olbrechts-Tyteca, Act and Person in Argument, S. 252.
                        553   Ch. Perelman, Fünf Vorlesungen über die Gerechtigkeit, S. 152 vd.


                        192
   189   190   191   192   193   194   195   196   197   198   199