Page 74 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

göz ardı edilebileceğine dair bu konuda hiçbir ifadenin olmadığını söy-
103
ler.

3.1.2. Austin’in Söz Edimleri Teorisi

Wittgenstein gibi Austin de dilin yegâne veya en temel görevinin
dünyayı tasvir etmek olduğunu iddia eden görüşe karşı çıkar. Bunu da
104
“betimleyici safsata (descriptive fallacy)” olarak adlandırır. Esasında
Austin, Wittgenstein’ın dil kullanımlarının “tarif edilemeyen çeşitli-
liği” 105 tezini benimsemez. Ayrıca, sınırlı sayıdaki dil kullanımını ana-
liz etmek için, örneğin Wittgenstein’ın kullandığından daha açık bir
kavramsal sistemin (framework) gerekli olduğu görüşündedir. 106 Böy-
lesi bir kavramsal sistemin tasarlanmasıyla Austin’in teorisi, dil oyun-
larınınkine nazaran daha büyük ölçüde bir belirlilik ve somutluk elde
107
eder.

103 Popper’ın “Çerçeve Miti (The Myth of the Framework)” adını verdiği eleştirisi
için bkz.: “Herhangi bir anda teorilerimizin, beklentilerimizin, geçmiş deneyim-
lerimizin, dilimizin çerçevesine hapsolmuş mahkumlar olduğumuzu kabul edi-
yorum. Ancak özel manada mahkumuz: Eğer denersek, her an çerçevemizden
çıkmamız mümkündür. Kuşkusuz kendimizi yine bir çerçeve içinde bulacağız,
ancak bu daha iyi ve daha geniş bir çerçeve olacak ve herhangi bir anda bu çer-
çeveden yeniden çıkabiliriz. Temel nokta, eleştirel bir tartışmanın ve çeşitli çer-
çevelerin kıyaslanmasının her zaman mümkün olmasıdır” (K. R. Popper, Normal
Science and its Dangers, in: Criticism and the Growth of Knowledge, Ed: I.
Lakatos / A. Musgrave, Cambridge 1970, S. 56).
104 J. L. Austin. How to do things with Words, London / Oxford / New York 1962,
S. 3; J. L. Austin, Performative Utterances, in: J. L. Austin, Philosophical Papers,
London / Oxford / New York 1970, S. 234; J. L. Austin, Truth, Philosophical
Papers, S. 131.
105 Bkz. L. Wittgenstein, Philosophische Untersuchungen, S. 537.
106 J. L. Austin, Performative Utterances, S. 234.
107 Austin’in söz edimleri teorisi özellikle J. R. Searle tarafından revize edilmiştir
(bkz. J. R. Searle, Speech Acts, Cambridge 1969). Searle’ün teorisi, Austin’in
teorisinden birkaç yönden farklıdır. Söz edimlerinin altında yatan kurallara iliş-
kin analizi her şeyden önce önemlidir.

72